آرمان روان

افسردگی چیست؟

افسردگی یا دپرسیون (Depression) نوعی اختلال خلقی است که باعث ایجاد احساس غم و اندوه، فقدان، عصبانیت و یا از دست دادن علاقه به فعالیت هایی می شود که فرد معمولا از آنها لذت می برده است. اگرچه، افراد مختلف افسردگی را به روش های متفاوتی تجربه می کنند، اما این بیماری معمولا بر احساسات، افکار و نحوه عملکرد فرد تأثیر منفی می گذارد. افسرده بودن می تواند منجر به ایجاد اختلال در فعالیت های روزمره شخص شده، توانایی او را در عملکرد محل کار و خانه کاهش دهد. به علاوه، می تواند بر روابط فرد با دیگران و نیز بر بعضی از بیماری های مزمن (نظیر آرتروز، آسم، بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت و چاقی) تاثیر منفی داشته باشد. افسردگی یک وضعیت پزشکی جدی محسوب می شود و بدون درمان صحیح، بدتر می شود. با این حال، اگر فرد اقدام به درمان کند، معمولا در عرض چند هفته، علائم بهبود را مشاهده می کند. باید توجه کرد که گاهی اوقات احساس فقدان، بخشی از زندگی عادی است و اتفاقات غم انگیز و ناراحت کننده برای همه روی می دهد. اما، اگر کسی به طور مرتب احساس بدبختی یا ناامیدی کند، ممکن است افسرده باشد. افسردگی باعث ایجاد احساس غم و اندوه، فقدان، عصبانیت و بی علاقگی به فعالیتهای منظم روزانه فرد می شود.

علائم و نشانه های افسردگی

افسردگی می تواند علائم مختلفی را ایجاد کند، از تاثیر بر روحیه افراد گرفته تا اثراتی که بر جسم آنها می گذارد. علائم ممکن است ادامه داشته باشد یا بیاید و برود، و می تواند در بالغین و کودکان متفاوت باشد. علائم افسرده بودن در بالغین شامل موارد زیر است:

• خلق و خو: عصبانیت، پرخاشگری، تحریک پذیری، اضطراب، بی قراری
• احساسی: احساس خلاء، اضطراب، غم و ناامیدی
• رفتاری: از دست دادن علاقه به فعالیت ها، لذت نبردن از فعالیت های مورد علاقه، کنار کشیدن از مشاغل اجتماعی، احساس خستگی، افکار خودکشی، نوشیدن بیش از حد مشروبات الکلی، استفاده از مواد مخدر، مشارکت در فعالیت های پرخطر
• جنسی: کاهش میل جنسی، اختلال در عملکرد جنسی
• شناختی: عدم توانایی در تمرکز، مشکل در انجام کارها، تأخیر در پاسخ در هنگام مکالمه
• خواب: بی خوابی، خواب ناراحت، خواب آلودگی بیش از حد
• جسمانی: ​​خستگی، درد، سردرد، مشکلات گوارشی

نشانه های افسردگی در کودکان

علائم افسردگی در کودکان شامل موارد زیر است:

• حالتی: تحریک پذیری، عصبانیت، نوسانات خلقی، گریه
• احساسی: احساس بی کفایتی (من نمی توانم کاری درست انجام دهم) یا ناامیدی، گریه و اندوه شدید
• رفتاری: دچار مشکل شدن در مدرسه یا امتناع از رفتن به مدرسه، دوری گزیدن از دوستان یا خواهران و برادران، افکار مرگ یا خودکشی
• شناختی: مشکل در تمرکز، افت عملکرد مدرسه، تغییر در نمرات درسی
• خواب: مشکل در خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد
• جسمانی: از دست دادن انرژی، مشکلات گوارشی، تغییر در اشتها، کاهش وزن یا افزایش وزن

بعضی از علائم افسردگی در کودکان، متفاوت از علائم آن در بزرگسالان است

انواع افسردگی

بسته به شدت علائم، افسردگی را می توان دسته بندی کرد. ولی دو نوع اصلی آن عبارتند از اختلال افسردگی اساسی (Major depressive disorder) و اختلال افسردگی مداوم (Persistent depressive disorder).

اختلال افسردگی اساسی

این اختلال، شدیدترین نوع افسردگی است. علامت مشخصه آن احساس مداوم غم، ناامیدی و بی ارزشی و فایدگی است که بطور خودبخود از بین نمی روند. برای اینکه بتوان فرد را از نظر بالینی افسرده خواند، باید 5 مورد یا بیشتر از علائم زیر را در طی یک دوره دو هفته ای تجربه کند:

• احساس افسرده بودن در بیشتر روز
• از دست دادن علاقه در بیشتر فعالیت های روزانه
• کاهش وزن یا افزایش قابل توجه
• زیاد خوابیدن یا ناتوانی در به خواب رفتن
• کند شدن فکر یا حرکت
• خستگی یا نداشتن انرژی در بیشتر روزها
• احساس بی ارزشی یا گناه
• از دست دادن تمرکز یا عدم تعهد
• تکرار افکار مرگ یا خودکشی

از نظر بالینی فرد  افسرده باید 5 مورد یا بیشتر از علائم را در طی یک دوره دو هفته ای تجربه می کند

اختلال افسردگی مداوم

اختلال افسردگی مداوم یا PDD که قبلاً به آن دیستمی (dysthymia) گفته می شد، از افسردگی اساسی خفیف تر است ولی به دلیل مزمن بودن، زندگی فرد را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد. برای تشخیص، علائم آن باید حداقل دو سال ادامه داشته باشد. افراد مبتلا دارای مشخصات زیر هستند:

• از دست دادن علاقه به فعالیتهای عادی روزانه 
• احساس ناامیدی 
• فقدان بهره وری 
• عزت نفس پایین

افسردگی مانیک یا اختلال دو قطبی

اگر ویژگی غالب روحیه فرد افسرده، افسردگی باشد، در اینصورت به بیماری او افسردگی تک قطبی گفته می شود. اما، اگر بیمار، فازهای متناوب شیدایی (مانیک) و افسرده بودن را از خود نشان دهد و این فازها توسط دوره هایی که روحیه فرد در آن طبیعی است، از هم جدا شوند، به آن اختلال دو قطبی گفته می شود. اختلال دو قطبی باعث ایجاد تغییرات متناوب در روحیه، انرژی و توانایی عملکرد فرد می شود. افسردگی تک قطبی اگرچه می تواند با اضطراب و علائم دیگر همراه شود،  اما شیدایی در آن دیده نمی شود. البته، تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی حدود 40 درصد مواقع افسرده هستند و در این هنگام، تشخیص آن از اختلال تک قطبی دشوار است. اختلال دوقطبی در حقیقت از یک دسته اختلالات، شامل اختلال دو قطبی I، اختلال دوقطبی II و اختلال سیکلوتیمی (cyclothymic disorder) تشکیل می شود. در هرصورت، علائم فاز افسردگی این بیماری مانند علائم افسردگی تک قطبی است. 

در اختلال دو قطبی  بیمار بطور متناوب فازهای شیدایی (مانیک) و افسرده بودن را از خود نشان می دهد

 روانپریشی

برخی از افرادی که به افسردگی اساسی مبتلا شده اند، ممکن است علائم اختلال روانی دیگری به نام روان پریشی نیز، داشته باشند. وقتی این دو حالت با هم اتفاق می افتند، مجموعا به عنوان افسردگی سایکوتیک (depressive psychosis) شناخته می شوند. ترکیب این دو وضعیت به ویژه از این نظر خطرناک است که ممکن است در شخص توهماتی ایجاد کند که منجر به خودکشی یا خطرات غیرمعمول شود.

علامت روان پریشی، اختلال در برقراری ارتباط با واقعیت و ابتلا به توهم است. توهم، تجربیات حسی است که بدون حضور یک محرک واقعی رخ می دهد. به عنوان مثال، بیماری که دچار توهم بینایی است، ممکن است شخصی را ببیند که در مقابل او ایستاده، در حالی که چنین شخصی واقعا آنجا نیست. فرد مبتلا به روان پریشی همچنین ممکن است دارای افکاری باشد که شواهد واقعی برای آنها وجود ندارد. به این دلیل است که افراد مبتلا به افسردگی سایکوتیک چیزهایی را که واقعی نیستند می بینند، می شنوند، باور می کنند یا بو می کنند. به علاوه، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است احساس غم و اندوه، ناامیدی و تحریک پذیری داشته باشند. مجموعه این تجربیات، می تواند برای شخص، ترسناک باشد. برخی از این بیماران ممکن است دچار از دست دادن انگیزه و دوری گزینی از اجتماع شوند. همچنین افراد روان پریش احتمال دارد به خود یا دیگران آزار برسانند. 

افسردگی دوران بارداری

اگرچه بارداری در اغلب اوقات برای ن یک دوره رویایی و هیجان انگیز است، اما گاهی با افسردگی همراه می شود. درمان افسردگی در دوران بارداری ممکن است کاملاً بر روان درمانی و درمانهای طبیعی متمرکز شود. افسرده بودن در بارداری به محض تولد کودک به پایان نمی رسد و افسردگی پس از زایمان در حال حاضر، یک نگرانی جدی برای مادران جدید است. علائم این اختلال به شرح زیر است:

• تغییر در اشتها یا عادتهای غذایی
• احساس ناامیدی و غم و اندوه مداوم
• اضطراب
• از دست دادن علاقه به فعالیت ها و چیزهایی که بیمار قبلاً از آنها لذت می برده است
• کاهش تمرکز یا حافظه
• مشکلات خواب از جمله بی خوابی یا خواب زیاد
• افکار مرگ یا خودکشی

افسردگی در بارداری و پس از آن در حال حاضر، یک نگرانی جدی برای مادران جدید است

ملال پیش از قاعدگی

افسردگی یکی از شایع ترین شرایطی است که با ملال پیش از قاعدگی (PMS) همراه است. . ملال پیش از قاعدگی یا سندرم قبل از قاعدگی (PMS) مجموعه ای از علائم جسمی و عاطفی است که حدود یک هفته قبل از شروع دوره قاعدگی اتفاق می افتد و باعث می شود بعضی از افراد نسبت به حالت عادی احساسات متفاوتی داشته باشند یا دچار بعضی علائم جسمی شوند. در این وضعیت، فرد ممکن احساس افسردگی کند و غمگین، تحریک پذیر، خسته، خشمگین، یا گریان شود. سایر علائم ابن نوع افسردگی عبارتند از:

• فراموشی
• بی علاقگی به رابطه جنسی
• خوابیدن خیلی زیاد یا خیلی کم
• خوردن زیاد یا خیلی کم

اختلال دیگری نیز وجود دارد که بسیار شبیه ملال قبل از قاعدگی است و به نام اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی خوانده می شود (PMDD). در این حالت فرد قبل از دوره قاعدگی دچار احساس افسردگی شدید می شود و شدت این احساس گاهی در حدی است که حتی ممکن است به خودکشی فکر کند. بعضی از نی که از قبل افسرده هستند نیز، در روزهای منتهی به قاعدگی، علائم افسردگی بدتری را تجربه می کنند. به این وضعیت تشدید قبل از قاعدگی (Premenstrual exacerbation) گفته می شود.

افسردگی فصلی

اختلال عاطفی فصلی (SAD) نوعی افسردگی است که به تغییر فصل مربوط می شود. این اختلال هر سال تقریبا در یک زمان بخصوص شروع و در زمان بخصوصی پایان می یابد. در اغلب افراد، علائم بیماری در پاییز شروع می شود و در ماه های زمستان ادامه می یابد. البته، مواردی هم وجود دارد که بیماری در فصل بهار یا اوایل تابستان شروع می شود. در هر دو حالت، علائم در ابتدا خفیف است و به مرور شدید می شود. به دلیل اینکه این نوع افسردگی به تغییر طول روز مربوط می شود، بجز درمان های متداول، در آن از نور درمانی (فتوتراپی) نیز استفاده می شود.علائم SAD نیز شبیه علائم عمومی بیماری و شامل احساس دائمی افسرده بودن، از دست دادن علاقه به فعالیت های همیشگی، کاهش انرژی، مشکلات خواب، تغییر در اشتها یا وزن، لاغری، احساس آشفتگی، مشکل در تمرکز، احساس ناامیدی، بی ارزشی یا گناه و داشتن افکار مکرر در مورد مرگ یا خودکشی است. اما تفاوت هایی در بروز علائم SAD در فصل های مختلف وجود دارد که به شرح زیر است:

علائم اختصاصی برای شروع SAD در زمستان، که گاهی به آن افسردگی زمستانی نیز گفته می شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• زیاده روی در خوردن
• تغییرات اشتها، به خصوص میل به غذاهای پر کربوهیدرات
• افزایش وزن
• خستگی یا کمبود انرژی

اختلال عاطفی فصلی (SAD) به تغییر فصل مربوط بوده، هر سال در یک زمان بخصوص شروع و در زمان به خصوصی پایان می یابد

علائم اختصاصی SAD در بهار و تابستان که گاهی به آن افسردگی تابستانی نیز گفته می شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خواب مشکل (بی خوابی)
• اشتهای ضعیف
• کاهش وزن
• اضطراب یا اضطراب

تغییرات فصلی در اختلال دوقطبی

در برخی از مبتلایان به اختلال دوقطبی، بهار و تابستان می تواند با علائم شیدایی یا اشکال ضعیف تری از شیدایی (هیپومانیا) همراه باشد و پاییز و زمستان می تواند زمان افسرده شدن باشد.

افسردگی موقعیتی

افسردگی موقعیتی نوعی اختلال سازگاری است و به عنوان افسردگی واکنشی نیز شناخته می شود. این اختلال که می تواند بعد از تجربه رویدادهای آسیب زا ایجاد شود، کوتاه مدت بوده، با استرس همراه است و می تواند تنظیم زندگی روزمره فرد را با سختی روبرو کند. بعضی از رویدادهایی که می توانند باعث ایجاد افسرده بودن موقعیتی شوند عبارتند از:

• مشکلات محل کار یا مدرسه
• بیماری
• مرگ یک عزیز
• جابجا شدن 
• مشکلات رابطه

افسردگی موقعیتی بعد از تجربه رویدادهای آسیب زا ایجاد می شود، کوتاه مدت بوده، زندگی روزمره فرد را با سختی روبرو می کند. تجربیات قبلی زندگی می تواند بر نحوه مقابله با استرس تأثیر بگذارد. افرادی که دارای موارد زیر هستند، بیشتر احتمال دارد به افسردگی وضعیتی مبتلا شوند:

• افرادی که در دوران کودکی استرس قابل توجهی را پشت سر گذاشته اند
• افرادی که دچار اختلالات روانی هستند
• افرادی که چند مشکل همزمان برای آنها اتفاق افتاده باشد

عوامل بیولوژیکی زیر هم می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند:

• ناهنجاری های موجود در ساختار و شیمی مغز
• ناهنجاری های هورمونی
• تغییرات ژنتیکی
• سابقه خانوادگی ابتلا به افسردگی موقعیتی

افسردگی آتیپیک

هر نوع افسردگی می تواند فرد را ناراحت کرده و او را از لذت بردن از زندگی باز دارد. با این حال، نوع آتیپیک، که آن را افسردگی با ویژگی های غیر معمول نیز می نامند،  به این معنی است که روحیه افسرده در پاسخ به وقایع مثبت روشن می شود. سایر علائم کلیدی شامل افزایش اشتها، خواب بیش از حد، احساس سنگینی بازوها یا پاها و احساس طرد شدگی است.

علیرغم نام آن، افسردگی آتیپیک غیر معمول نیست. این اختلال می تواند بر نحوه احساس، فکر و رفتار فرد تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات عاطفی و جسمی شود. این وضعیت، می تواند فرد را از ادامه فعالیت های روزمره بازدارد و در او این احساس را به وجود بیاورد که زندگی ارزش زندگی کردن ندارد. درمان افسردگی آتیپیک شامل دارو درمانی، روان درمانی و تغییر در شیوه زندگی است. اگرچه علائم این اختلال در افراد مختلف متفاوت است. ولی علائم و نشانه های اصلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی موقتی در پاسخ به خبرهای خوب یا اتفاقات مثبت 
• افزایش اشتها یا افزایش وزن
• خواب بیش از حد اما با احساس خواب آلودگی در طول روز
• احساس سنگینی در بازوها یا پاها که یک ساعت یا بیشتر در روز به طول می انجامد
• حساسیت به طرد شدن یا مورد انتقاد قرار گرفتن، به نحوی که روابط، زندگی اجتماعی یا شغل او تحت تأثیر قرار گیرد
• در بعضی موارد علائم و نشانه های افسردگی آتیپیک میتواند شدید باشد، مانند احساس خودکشی یا عدم توانایی انجام فعالیت های روزمره

اختلال افسردگی آتیپیک، در پاسخ به وقایع مثبت روشن می شود

افسردگی در دنیا چقدر شایع است؟

افسردگی در کنار اضطراب، شایع ترین اختلال روانی در کلیه مناطق و فرهنگ های جهان است. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) تقریباً از هر 10 نفر در کره زمین، یک نفر به نوعی با اختلالات روانی دست و پنجه نرم می کند (حدود 676 میلیون نفر) که بیشتر از 300 میلیون نفر آنها دچار درجاتی از افسردگی هستند. سهم بیشتری از این تعداد متعلق به ن است و در بدترین حالت، می تواند منجر به خودکشی شود. اگرچه میزان خودکشی های ناشی از افسردگی بعد از سالهای 2000 حدود 9% کاهش پیدا کرده است، اما آخرین آمار خودکشی ناشی از این اختلال خلقی در سطح جهانی (به نقل از WHO)، برابر  جهانی 11.4 در 100000 نفر جمعیت بوده است که هنوز رقم قابل توجهی است.

چگونه تشخیص می دهیم فردی افسرده است؟

یک آزمایش واحد برای تشخیص افسردگی وجود ندارد. اما پزشک می تواند بر اساس علائم و ارزیابی روانشناختی، تشخیص را انجام دهد. در بیشتر موارد، پزشک با طرح سؤالاتی در مورد خلق و خو، اشتها، الگوی خواب، سطح فعالیت و افکار بیمار به وضعیت او پی می برد. از آنجا که افسردگی می تواند ناشی از سایر بیماریها و اختلالات (از قبیل مشکلات تیروئید یا کمبود ویتامین D ) باشد، ممکن است پزشک معاینه جسمی انجام داده، دستور آزمایش خون دهد. برخی پرسشنامه ها به پزشکان برای ارزیابی شدت افسردگی کمک می کنند. به عنوان مثال ، می توان از مقیاس رتبه بندی افسردگی 21 سوالی همیلتون (Hamilton scale) نام برد که یکی از پرکاربردترین ابزارهای ارزیابی در جهان است و به پزشکان در رتبه بندی این اختلال کمک می کند.

افسردگی یک مشکل جدی است و نباید آن را نادیده گرفت. اگر روحیه فرد بهتر نشود یا در حال بدتر شدن باشد، باید به پزشک مراجعه کرد. در غیر اینصورت، عوارض زیر دامن فرد را خواهد گرفت:

• افزایش یا کاهش وزن
• درد جسمی
• مشکلات سوء مصرف مواد مخدر
• حملات هراس
• مشکلات رابطه
• انزوای اجتماعی
• افکار خودکشی

افسردگی یک مشکل جدی است و نباید آن را نادیده گرفت، در غیر اینصورت، عوارض آن دامن فرد را خواهد گرفت

روش های درمان افسردگی

افسردگی یکی از قابل درمان ترین اختلالات روانی است و درمان آن می تواند به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند. بین 80 تا 90 درصد از افراد مبتلا در نهایت به درمان پاسخ می دهند و علائم بیماری تقریباً در همه بیماران تا درجاتی تسکین می یابد. قبل از تشخیص یا معالجه، باید ارزیابی تشخیصی کاملی انجام شود. این ارزیابی شامل مصاحبه، احتمالاً معاینه جسمی و در بعضی موارد، آزمایش خون است. آزمایش خون به منظور پی بردن به این نکته است که افسردگی ناشی از بیماریهای دیگری مانند مشکلات تیروئید نیست. در ارزیابی علائم اختصاصی، تاریخچه پزشکی و خانوادگی، عوامل فرهنگی و عوامل محیطی بررسی می شود تا بتوان به یک تشخیص و برنامه ریزی صحیح درمانی پرداخت. ممکن است لازم شود از یک نوع درمان یا ترکیبی از درمانهای مختلف استفاده کرد. درمان ها موارد زیر را در بر می گیرد:

درمان دارویی

توجه به شیمی مغز در درمان افراد افسرده موثر است و به همین دلیل برای این قبیل افراد دارو تجویز می شود تا تا به اصلاح شیمیایی مغز کمک کرده باشد. این داروها مسکن نیستند، بلکه آرامش بخش و ارتقاء دهنده سطح روحیه هستند. به طور کلی، داروهای ضد افسردگی (آنتی دپرسیون) ایجاد عادت نمی کنند و تأثیر تحریکی بر روی افرادی که افسرده نیستند، ندارند. داروهای ضد افسردگی ممکن است پس از یک یا دو هفته استفاده، بهبودی ایجاد کنند. اگر بیمار بعد از گذشت چند هفته بهبودی کمی پیدا کند یا مشکل او برطرف نشده باشد، روانپزشک وی می تواند دوز دارو را تغییر داده یا یک داروی آنتی دپرسیون دیگر را اضافه یا جایگزین کند. روانپزشکان معمولاً توصیه می کنند که بیماران پس از بهبود علائم، شش یا چند ماه دیگر به مصرف دارو ادامه دهند. پیشنهاد درمان طولانی مدت خطر ابتلا به بیماری در آینده را برای افراد خاصی که بیشتر در معرض خطرند، کاهش می دهد.

متداول ترین راه درمان افسردگی استفاده از داروهاست. داروها معمولا برای افسردگی متوسط ​​تا شدید تجویز می شوند، اما برای کودکان توصیه نمی شوند. تعدادی از داروهایی که در درمان افراد افسرده به کار می روند و در دسترس هستند عبارتند از:

• مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
• داروهای آنتی دپرسیون سه حلقه ای
• داروهای آنتی دپرسیون آتیپیک
• مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI)

هر کلاس دارویی روی یک انتقال دهنده عصبی خاص عمل می کند. برای جلوگیری از عود بیماری، مصرف این داروها باید حتی پس از بهبود علائم، طبق دستور پزشک، ادامه یابد. اداره غذا و دارو (FDA) هشدار داده است که داروهای ضد افسردگی ممکن است در برخی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان، افکار یا اقدامات خودکشی را افزایش دهند.

درمان با تحریک مغناطیسی

تشنج درمانی الکتریکی یا الکتروشوک درمانی (ECT) یک روش درمانی است که بیشتر برای بیمارانی که شدیدا افسرده، یا دچار اختلال دو قطبی هستند، و به سایر درمان ها پاسخ نداده اند، استفاده می شود. در حالی که بیمار تحت بیهوشی قرار می گیرد، تحریک الکتریکی مختصری از مغز انجام می شود. یک بیمار به طور معمول دو تا سه بار در هفته برای کل شش تا 12 بار، ECT دریافت می کند. روش ECT از دهه 1940 مورد استفاده قرار گرفته و سالها تحقیق، باعث ایجاد پیشرفت های اساسی در آن شده است. 

برای درمان افسردگی های شدید از تشنج درمانی الکتریکی یا ECT استفاده می شود

روان درمانی

صحبت با یک درمانگر می تواند به فرد در یادگیری مهارت برای کنار آمدن با احساسات منفی کمک کند. روان درمانی همچنین می تواند به شکل جلسات خانواده یا گروه درمانی اجرا شود. روان درمانی (Psychotherapy) که به آن گفتگو درمانی نیز گفته می شود، گاهی به تنهایی برای درمان افسردگی خفیف به کار می رود. برای افسردگی متوسط تا شدید، روان درمانی اغلب همراه با داروهای آنتی دپرسیون استفاده می شود. درمان رفتاری شناختی (CBT) در درمان افسردگی مؤثر است. درمان CBT نوعی از روش درمانی است که متمرکز بر زمان حال و حل مسئله است. درمان CBT به فرد کمک می کند تا تفکر تحریف شده را تشخیص داده، سپس رفتارها و تفکر خود را تغییر دهد. روان درمانی ممکن است فقط فرد را درگیر کند، اما می تواند دیگران را نیز در بر بگیرد. به عنوان مثال، خانواده درمانی یا زوج درمانی می تواند به حل مسائل در این روابط نزدیک کمک کند. در گروه درمانی، افرادی که مشکلات مشابه دارند، گرد هم فرا خوانده می شوند. بسته به شدت بیماری، درمان می تواند چند هفته یا خیلی بیشتر طول بکشد. در بسیاری از موارد، پیشرفت قابل توجه پس از 10 تا 15 جلسه روان درمانی ایجاد می شود.

آیا می توانیم از افسردگی پیشگیری کنیم؟

افسردگی می تواند شدید و تهدید کننده زندگی باشد و بر کیفیت زندگی فرد و خوشبختی کسانی که با او زندگی می کنند، تأثیر بگذارد. این اختلال، خیلی شایع است و طبق اعلام انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، هر ساله فقط در این کشور، حدود 15 میلیون نفر به آن مبتلا می شوند. اما خوشبختانه، حتی اگر فرد سابقه قبلی ابتلا به افسردگی داشته باشد، می توان از بروز آن پیشگیری کرد. بسیاری از تغییرات شیوه زندگی و تکنیک های مدیریت استرس وجود دارد که در پیشگیری موثرند. 

افسردگی قابل پیشگیری است و تحت هر شرایطی پیشگیری از آن بهتر از درمان است

برخی از بهترین تکنیک هایی که میتوان آنها را برای جلوگیری از افسردگی یا عود مجدد آن به کار برد، در فهرست زیر خلاصه شده اند:

ورزش منظم

ورزش منظم از طریق گرم کردن بدن (آرامش دادن به سیستم عصبی مرکزی)، رهاسازی اندورفین ها (بهبود خلق و خو) و کاهش مواد شیمیایی سیستم ایمنی (جلوگیری از بدتر شدن)، به پیشگیری از افسردگی کمک می کند.

کاهش زمان حضور در شبکه های اجتماعی

تحقیقات انجام شده نشان داده اند که استفاده بیش از حد از از شبکه های اجتماعی می تواند باعث افسردگی و عزت نفس پایین شود.

حضور بیش از حد در شبکه های اجتماعی می تواند باعث بروز افسردگی شود.

ایجاد روابط قوی

حتی اگر زندگی شلوغی دارید، اطمینان حاصل کنید که مرتباً با دوستان و خانواده در ارتباط هستید. تحقیقات نشان داده اند که حمایت اجتماعی کافی می تواند در مقابل افسردگی از فرد محافظت کند.

کاستن از انتخاب های روزانه

زندگی، سراسر انتخاب است. انتخاب لباس، غذا، سرگرمی، دوست، و… وقتی دو راهی های انتخاب (این یا آن، صحیح یا غلط) بیش از اندازه شود، می تواند استرس قابل توجهی ایجاد کرده، منجر به افسردگی شود. یاد بگیرید که قاطع و سریع باشید.

کاستن از استرس

استرس مزمن یکی از دلایل کاملا قابل اجتناب افسرده شدن است. کنار آمدن درست با استرس به پیشگیری از افسردگی کمک می کند. دستورالعمل های سایت های معتبر را در این زمینه مطالعه کنید.

کاهش استرس راه موثری برای پیشگیری از افسردگی است

حفظ برنامه درمانی

اگر قبلاً تجربه افسردگی داشته اید، احتمال ابتلای مجدد شما وجود دارد. به همین دلیل رعایت کامل برنامه درمانی بسیار مهم است. این کار شامل استفاده کامل داروهای تجویزی، انجام سایر برنامه های درمانی و مراجعه مرتب به پزشک است.

داشتن خواب کافی و باکیفیت 

خواب کافی و با کیفیت برای سلامت روانی و جسمی لازم است. براساس گزارش بنیاد ملی خواب، احتمال ابتلای افراد مبتلا به بی خوابی به افسردگی، 10 برابر افرادی است که به خوبی می خوابند. دستورالعمل های خواب راحت را در سایت های معتبر بخوانید.

دوری از افراد سمی 

افراد سمی به افرادی می گوییم که باعث می شوند احساس بدی نسبت به خودتان داشته باشید. برای جلوگیری از افراد سمی، باید از هرکس که باعث می شود احساس بدی نسبت به خود داشته باشید و افرادی که در رابطه با شما به دنبال سودجویی هستند، دوری کنید.

تغذیه متعادل و مناسب

اثر مصرف منظم رژیم غذایی پرچرب بر ایجاد افسردگی، مشابه اثر استرس مزمن است. علاوه بر این، یک رژیم غذایی ناسالم می تواند بدن شما را از مواد مغذی حیاتی مورد نیاز برای حفظ سلامت جسمی و روانی محروم کند.

پیروی از یک رژیم غذایی متنوع و متعادل به پیشگیری از افسردگی کمک می کند

نگهداری وزن سالم 

چاقی می تواند عزت نفس را کم کند، به خصوص هنگامی که قضاوت ها و انتقادات دیگران شروع می شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها (CDC) چاقی با افسردگی رابطه مستقیم دارد. 

مدیریت بیماری های مزمن 

افرادی که به بیماریهای مزمن مبتلا هستند، خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی دارند. بیماری های مزمن چیزی نیست که بتوان از آنها اجتناب کرد، اما در بسیاری موارد، قابل مدیریت هستند. به این منظور برنامه درمانی را باید رعایت کرد و ضمن پیروی از یک شیوه زندگی سالم، با پزشک در ارتباط بود.

خواندن دقیق عوارض داروهای تجویزی 

گاهی افسردگی عارضه جانبی داروهای مصرفی است. قبل از مصرف داروها، برچسب آنها را با دقت بخوانید و با پزشک خود صحبت کنید و ببینید که آیا داروی جانشین برای این داروها وجود ندارد؟ بعضی از داروهایی که می توانند باعث افسردگی شوند عبارتند از:

• داروهای هورمونی، مانند قرص های ضد بارداری
• مسدودکننده های بتا
• کورتیکواستروئیدها
• داروهای ضد تشنج

کاهش مصرف الکل و موادمخدر

استفاده بیش از حد از الکل و مصرف هرگونه ماده مخدر، نه تنها با خطرات بالاتر افسردگی همراه است بلکه خطر بازگشت مجدد افسردگی را نیز بالا می برد. 

ترک مصرف نیکوتین 

سیگار کشیدن و افسردگی به یکدیگر حیات می بخشند. هر نوع نیکوتین می تواند به عنوان یک محرک افسردگی عمل کند.

نیکوتین از هر نوعی که باشد، به عنوان محرکی برای شروع افسردگی عمل می کند

برنامه ریزی برای محرک های شناخته شده غیر قابل اجتناب 

نمونه هایی از عوامل افسردگی اجتناب ناپذیر می تواند مرگ یا طلاق باشد. برای برنامه ریزی برای این محرک ها، می توانید:

• از آنها آگاهی داشته باشید و بدانید که چه نتیجه ای خواهند داشت
• با یک دوست در مورد آنها صحبت کنید
• به خودتان یادآوری کنید که از پس آنها بر می آیید
• اگر نگران هستید، می توانید با مشاور یا پزشک تماس بگیرید

آینده فرد افسرده چگونه خواهد بود؟

آینده افسردگی روشن است، اما باید صبور باشیم.  با وجود موانعی که در راه توسعه درمان های جدید برای افسردگی و سایر اختلالات خلقی قرار دارد، هنوز دلایل زیادی برای خوش بینی وجود دارد. در 10 تا 20 سال آینده، وقتی درک بهتری از مغز داشته باشیم، چشم انداز توسعه دارو بسیار متفاوت خواهد بود. با داشتن اندامی به پیچیدگی مغز، هیچ شرکت، پژوهشگر یا سازمان دولتی نمی تواند به تنهایی کار را به جلو ببرد. قبل از هزینه کردن میلیاردها دلار برای این تلاش گروهی، باید دقیقاً بدانیم که به دنبال چه چیزی هستیم. خبر خوب این است که دانشمندان، دانشگاهیان، شرکتهای دارویی و آژانسهای دولتی برای افزایش کارآمدی و دستیابی به نتایج بهتر، همه وارد میدان شده و مدلهای فراگیرتری را ارائه کرده اند. هم اکنون، تحقیقات مغز به یک تلاش بین المللی تبدیل شده است. با استفاده از فن آوری های مدرن رایانه ای می توان حجم زیادی از اطلاعات را در زمان مناسب به اشتراک گذاشت، که به پیشرفت کار کمک می کند. البته، این یک روند طولانی و پیچیده است و اگرچه دانشمندان سخت کار می کنند، اما باید بدانیم که دستیابی به نتایج ملموس مدتی طول خواهد کشید. 

مناب